Należy wiedzieć, że żywa istota, będąc fragmentaryczną cząstką Najwyższego Pana, jest mu jakościowo równa, tak jak cząstka złota jest również złotem. Jest to cytat z Bhagavad Gita, z rozdziału, który nazywa się Joga Najwyższej Osoby. I mamy tutaj, Krishna mówi nam coś takiego.
Żywe istoty, mimo iż żyją w tym uwarunkowanym świecie, są moimi wiecznymi fragmentarycznymi cząstkami. I właśnie to uwarunkowane życie jest przyczyną ich ciężkiej walki z sześcioma zmysłami, łącznie z umysłem. Werset ten wyraźnie mówi o tożsamości żywej istoty.
Żywa istota jest fragmentaryczną cząstką Najwyższego Pana i jest taką wiecznie. Nie jest prawdą, iż przyjmuje ona indywidualność w swoim uwarunkowanym życiu, a po wyzwoleniu staje się jednym z Najwyższym Panem. Jest ona wiecznie jego fragmentaryczną cząstką, gdyż jest wyraźnie powiedziane Sanatana.
Czyli Sanatan czy Sanatana oznacza wiecznie, że coś się dzieje wiecznie. Według wersji wedyńskiej Najwyższy Pan przejawia się i rozprzestrzenia w niezliczonych ekspansjach, z których pierwsze nazywane są Vishnu Tatwa, a wtórne są żywymi istotami. Innymi słowy, Vishnu Tatwa jest osobistą ekspansją Kryszny, podczas gdy żywe istoty są Jego oddzielonymi ekspansjami.
Poprzez swoją osobistą ekspansję manifestuje się On w różnych formach, takich jak Panorama, Nrishimhadeva, Vishnu-murti i wszystkie bóstwa przewodzące na wejkuntach, w planetach nieba duchowego. Jego oddzielone ekspansje, żywe istoty są Jego wiecznymi sługami. Osobowe ekspansje Najwyższej Osoby Boga istnieją zawsze jako oddzielone czy oddzielne indywidualności, tożsame z Osobą Boga.
Podobnie swoją indywidualność mają również i żywe istoty. Jako fragmentaryczne cząstki Najwyższego Boga, żywe istoty mają również we fragmentarycznej ilości Jego cechy, z których jedną jest niezależność. Każda żywa istota ma indywidualną duszę, swoją osobistą indywidualność i niewielką niezależność.
Poprzez niewłaściwe skorzystanie z tej niezależności staje się ona duszą uwarunkowaną, lecz kiedy używa jej właściwie jest zawsze wyzwolona. W każdym przypadku jest ona jakościowo wieczna, tak jak Najwyższy Pan. W swoim wyzwolonym stanie jest ona wolna od tego materialnego uwarunkowania i zaangażowana jest w transcendentalną służbę miłości dla Pana.
Natomiast w uwarunkowanym stanie życia kontrolowana jest przez trzy siły natury materialnej i zapomina o transcendentalnej służbie miłości dla Pana. Wskutek tego musi bardzo ciężko walczyć, aby utrzymać się przy życiu w tym świecie materialnym. Żywe istoty, nie tylko istoty ludzkie oraz psy i koty, ale nawet więksi kontrolerzy świata materialnego, Brama, Pan Shiva, a nawet Wisznu, wszyscy są cząstkami Najwyższego Pana.
Wszyscy oni są manifestacjami wiecznymi, nieokresowymi. Ważne jest słowo karsati. Karsati oznacza walczyć albo zmagać się.
Uwarunkowana dusza jest ograniczona, jak gdyby skrępowana żelaznym łańcuchem. Jest ona związana przez fałszywe ego, a umysł jest głównym czynnikiem kierującym ją w tym życiu materialnym. Gdy umysł kontrolowany jest przez gunę dobroci, czyli przez siłę dobroci, jej czynności są dobre.
Kiedy znajduje się on pod wpływem pasji, jej czyny są wówczas niespokojne i pełne fatygi. A kiedy umysł jest w sile ignorancji, schodzi ona do niższych gatunków życia. Z wersetu tego wyraźnie wynika, że uwarunkowana dusza przykryta jest materialnym ciałem, umysłem i zmysłami, a kiedy osiąga wyzwolenie, to materialne pokrycie znika i manifestuje się jej ciało duchowe o indywidualnym charakterze.
W Marjan Dijana Sruthi zamieszczona jest następująca informacja. Tutaj jest werset z sanskrytu. Oznajmia ona, że kiedy żywa istota porzuca to materialne ciało i wchodzi do świata duchowego, odzyskuje ona swoje ciało duchowe, w którym to ciele może oglądać Najwyższą Osobę Boga twarzą w twarz.
Może słuchać Go i mówić do Niego oraz poznać Go takim, jakim jest. Można również dowiedzieć się ze Smriti, iż na planetach duchowych każdy żyje w ciele podobnym do ciała Najwyższej Osoby Boga. Jeśli chodzi o konstytucję cielesną, to nie ma różnicy pomiędzy cząstkowymi żywymi istotami, a ekspansjami Vishnu-Murti.
Innymi słowy, z chwilą wyzwolenia żywa istota dzięki łasce Najwyższej Osoby Boga otrzymuje ciało duchowe. Bardzo znaczące jest również słowo Mama i Vamsah, fragmentaryczna cząstka Najwyższego Pana. Mama znaczy Moja z sanskrytu.
Fragmentaryczna cząstka Najwyższego Pana nie jest czymś takim jak odłamana część jakiegoś przedmiotu materialnego. Wiemy już z rozdziału drugiego, że duch nie może zostać podzielony na kawałki. Cząstka ta jest materialnie niewyobrażalna.
Duch nie jest podobny materii, która może zostać pocięta na kawałki. A następnie ponownie złączona razem. Ta koncepcja nie znajduje zastosowania tutaj, ponieważ użyte zostało słowo Sanatana, wieczne.
Fragmentaryczna cząstka jest taką wiecznie. Wiemy również z początku rozdziału drugiego, Dehino, Smin, Yata, że fragmentaryczna cząstka Najwyższego Pana obecna jest w każdym indywidualnym ciele. Ta fragmentaryczna cząstka, kiedy zostaje wyzwolona z ciała materialnego, odnawia swoje prawdziwe ciało duchowe w niebie duchowym, na planecie duchowej i tam raduje się towarzystwem Najwyższego Pana.
Należy wiedzieć, że żywa istota będąc fragmentaryczną cząstką Najwyższego Pana jest mu jakościowo równa, tak jak cząstka złota jest również złotem.