Prostota oznacza, że należy być tak prostolinijnym i bezpośrednim, aby móc bez dyplomacji mówić prawdę nawet wrogowi.
Kultura wedyjska miała i ma cudowne spojrzenie na temat prawdy i kłamstwa. Dążący do samoralizacji są całkowicie skupieni na byciu zawsze prawdomównymi, ponieważ leży to w naszym interesie, aby być uczciwym i prawdomównym.
Według pism Jogi, prawda jest postrzegana jako integralna część oświecenia, a nieuczciwość ma szkodliwy wpływ na zasłanianie ludzkich serc i umysłów ignorancją i przyczynia się do materialnego uwikłania duszy. Czyli zobaczcie, prawda jest postrzegana jako integralna część, a nieuczciwość czy kłamanie ma szkodliwy wpływ na zasłanianie ludzkich serc i umysłów ignorancją.
Nawet kiedyś taki cytat słyszałam, że Ziemia nie lubi nosić na sobie osób, które są kłamliwe. I tutaj jest napisane, jednak prawdę nie należy używać jako kija powodującego ból lub obrażenia u innych. Czyli nie tylko jest tam prawdomówność, prostota w mowie i w działaniu, ale jest tam także łagodność, o której już żeśmy mówili, jest po prostu patrzenie na to, jak ta dana osoba będzie się czuła.
Prostota mowy polega na wypowiadaniu słów, które są prawdziwe, przyjemne, pożyteczne i nie poruszają innych, a także na regularnym recytowaniu literatury wedyjskiej. To też jest fragment tłumaczenia wykładu Baktywedantysłamiego z Bhagavad Gita z 17 rozdziału i 15 wersetu.
Tutaj jest taki werset, nie będę go może czytała w sanskrycie, bo to będzie długie. I teraz to jest akurat werset z Manusamhita. Manusamhita to jest takie pismo, które mówiło o tym, jak człowiek powinien się zachowywać ogólnie. To są prawa spisane dla wszystkich ludzi, to co należy robić, to czego nie należy robić, takie prawa ustanowione właśnie dla ludzkości.
I tutaj to brzmi tak. On będzie mówił to, co jest prawdą i będzie mówił to, co jest przyjemne. Nie powie tego, co jest prawdą, ale będzie nieprzyjemne. Nie powie też tego, co jest przyjemne, ale nieprawdziwe. To jest odwieczne prawo. (Manusamhita 438.)
Prawdomówność oznacza mówienie prawdy w przyjemny sposób, jak deklarują wielcy mędrcy. To z kolei cytat z Bhagavata Purany.
Czy transcendentalista zawsze powinien mówić prawdę każdemu w każdych okolicznościach? Odpowiedź brzmi. Tak, należy zawsze mówić prawdę, ale wykwalifikowany bhakta będzie mógł zawsze mówić prawdę w sposób, który jest bardzo miły dla wszystkich. Tak, że zabrzmi to dobrze nawet dla jego wroga. To jest sztuka mówienia prawdy.
Z pewnością tak jest, że musimy mówić prawdę wszystkim ludziom, ale to już jest, jak mówisz, inna sprawa.
I teraz taka historia na temat kłamstwa i prawdy. Prawdopodobnie ją znacie, ale warto sobie ją przypomnieć.
Pewnego dnia na swojej drodze stanęły prawda i kłamstwo. Dzień dobry, powiedziało kłamstwo. Dzień dobry, odpowiedziała prawda. Piękny dzień, powiedziało kłamstwo. Wtedy prawda wychyliła się, by sprawdzić, czy to prawda. Była to prawda. Piękny dzień, powiedziała prawda.
Jeszcze piękniejsze jest jezioro, powiedziało kłamstwo. Wtedy prawda spojrzała w stronę jeziora i zobaczyła, że kłamstwo ma rację i giwnęła głową. Kłamstwo podbiegło do wody i powiedziało. Woda jest jeszcze piękniejsza, popływamy? Prawda dotknęła wody palcami, a woda była naprawdę piękna. Owiec zjęły ubrania i pływały spokojnie.
Chwilę później kłamstwo wyszło z wody, ubrało się w szaty prawdy i odeszło. Natomiast prawda, niezdolna do przebrania się w kłamstwo, zaczęła chodzić bez ubrań. I ten widok wszystkich przerażał.
I tak do dnia dzisiejszego ludzie wolą pięknie ubrane kłamstwo niż nagą prawdę.