Dzisiaj mówimy o czystości serca. To kolejna cecha jogina, ponieważ jogin zawsze utrzymuje czystość, jest czysty zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Czyli mamy dwa rodzaje czystości.
Czystość zewnętrzna, ale to każdy z Was wie, jak utrzymywać zarówno w swoim otoczeniu, jak i mycie się. Chociaż powiem Wam szczerze, że kiedy my 30 lat temu prawie zaczynaliśmy medytować, to pewne rzeczy, których żeśmy się dowiadywali, były zaskoczeniem dla nas. Na przykład używanie butelki w toalecie, teraz mamy bidety, ale wtedy to był taki szok, że to jest czystość też i powinno się taką higienę też utrzymywać.
No oczywiście różne rzeczy, że jak korzystamy gdzieś tam na zewnątrz z toalety, żeby zawsze tą klapę zamykać, żeby nas nie ochlapał ten brud itd. Ale podstawowe rzeczy to to, że kiedy medytujesz powinieneś się przynajmniej dwa razy dziennie kąpać, a jak jest gorąco to nawet i trzy razy dziennie brać prysznic, tak żeby cały czas utrzymywać tą czystość zewnętrzną po każdym posiłku, myć zęby itd., czyścić język. Ale dzisiaj mamy mówić o czystości serca, posłuchajcie cytatu.
Poprzez intonowanie maha-mantry, Hare Krishna, Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare, oczyszczone zostaje nie tylko serce wykonującego ten proces, ale oczyszczony zostaje również każdy, kto przypadkiem słucha tej mantry. Poprzez słuchanie tych transcendentalnych wibracji zostają oczyszczone nawet dusze w ciałach zwierząt, owadów, drzew i innych gatunków życia i w ten sposób otrzymują przygotowanie do pełnego rozwinięcia świadomości duchowej, świadomości prysznej. Fakt ten wytłumaczył Takura Haridasa, kiedy Pan Caitanya Mahaprabhu zapytał go, w jaki sposób istoty niebędące w ludzkich ciałach mogą zostać wyzwolone z materialnej niewoli.
Haridasa Takura odpowiedział, że intonowanie świętych imion, mantr, jest tak pełne mocy, że nawet jeśli wykonywane jest w głębokiej dżungli, to poprzez słuchanie tych wibracji także drzewa i zwierzęta poczynią postęp świadomości duchowej. Fakt ten został udowodniony przez samego Shichetany Mahaprabhu, kiedy wędrował przez las Jharikhanda. Wtedy tygrysy, żmije, jelenie i wszystkie inne zwierzęta wyzbyły się wrodzonej im wrogości i wzięły udział w sankirtanie, śpiewając i tańcząc.
Oczywiście my nie możemy imitować czynów pana Shichetany Mahaprabhu, ale powinniśmy podążać jego śladami. Nie posiadamy dostatecznej mocy, aby oczarować niższe zwierzęta, takie jak tygrysy, żmije, koty i psy, i sprawić, by tańczyły, ale poprzez intonowanie świętych imion pana możemy pozyskać wiele osób do świadomości duchowej.
Rozdawanie czy szerzenie świętego imienia pana jest wzniosłym przykładem obdarowywania innych czy wspomagania ich. To jest zasada dadati. W ten sam sposób należy też przestrzegać zasady pratigrihanti i otwarcie przyjmować prezenty transcendentalne. Ale o tym będziemy też mówili kiedyś.
Czysta miłość do Kryszny jest czymś, co wiecznie obecne jest w sercach żywych istot. Nie można otrzymać jej z żadnego innego źródła. Kiedy serce zostaje oczyszczone poprzez słuchanie i mantrowanie, wtedy żywa istota natychmiast zostaje rozbudzona.
Czyli czysta miłość do Kryszny, te wszystkie dobre cechy, tak jak w diamencie, one są, ale ta skorupa zewnętrzna ignorancji musi zostać rozkruszona. Ponieważ świadomość Kryszny jest czymś wrodzonym każdej żywej istocie, każdy powinien otrzymać szansę słuchania o Krysznie. Po prostu poprzez słuchanie i mantrowanie śravanam, kirtanam może zostać oczyszczone nasze serce i tym samym może zostać rozbudzona nasza świadomość duchowa.
Świadomość Kryszny nie jest czymś sztucznie narzuconym sercu. Ona już tam się znajduje. Kiedy ktoś powtarza mantrę, święte imię Najwyższej Osoby, wtedy jego serce zostaje oczyszczone z wszelkich materialnych zanieczyszczeń.
W pierwszej strofie swojej sri Szikszasztaka, Pan Czejtanie Mahaprabhu mówi: "Wszelka chwała ruchowi Sri Krishna Sankirtana, który oczyszcza serce z wszelkiego brudu nagromadzonego tam od lat i który gasi ogień uwarunkowanego życia, powtarzających się narodzin i śmierci. Ten ruch Sankirtana jest najwyższym dobrem dla ludzkości, ponieważ emanują z niego promienie miłosierdzia. Jest on życiem całej wiedzy transcendentalnej. Zwiększa on ocean transcendentalnego szczęścia i daje nam możliwość rozkoszowania się nektarem, którego jesteśmy zawsze spragnieni.
Każdy z nas pragnie kochać. Każdy pragnie być kochanym. Każdy z nas chce być szczęśliwy. Każdy pragnie wypełnienia serca. Każdy pragnie tego nektaru i właśnie poprzez medytację możemy to osiągnąć.
I tak jak tutaj było napisane, ruch Sankirtana, czyli ta ostatnia technika jest najbardziej wzniosłym aktem, który możemy robić zarówno dla samorozwoju, samooświecenia, samorealizacji, jak i aktem, który możemy ofiarować innym, nawet osobom w ciałach roślin czy zwierząt.